Het begrip ‘lustrum’ is een magisch woord in het studentenleven, iets wat elke student een keer mee hoopt te maken bij zijn of haar vereniging. Voor nieuwe leden is het soms ietswat overweldigend, zoals voor de nieuwe leden van dit seizoen die binnengekomen zijn in ons lustrumjaar.
Het lustrum. Ik had geen flauw idee wat dat was. Een soort magische term die je hier en daar opvangt. En als je je dan ook nog eens aansluit bij RUS in precies het jaar dat het lustrum is, ben je eerst een tijdje in de war om daarna heel trots te zijn op je timing. Voor de Latijn-leken onder ons: een lustrum is een vijfjarige jubileum. Omdat RUS nu 35 jaar bestaat (iets wat zeker een applausje waard is), vieren we dus het 7e RUS-lustrum (of te wel RUStrum volgens onze Lustrum Commissie).
Toegegeven, na dit jaar weet ik waarschijnlijk nog steeds niet wat een RUStrum nu precies inhoudt. Daar zorgt Miss ‘Rona wel voor. Wat ik wel weet, is dat we een speciale Lustrum Commissie hebben, de LuCo. En dat deze meiden echt enorm hard aan het werk zijn geweest, al hun creativiteit in de strijd hebben moeten gooien en waarschijnlijk flink teleurgesteld zijn vanwege al de plannen die in het water vielen. Gelukkig zou RUS RUS niet zijn als er niet toch een spetterend lustrumjaar van gemaakt kan worden.
Mede dankzij de enorme inzet van alle leden hebben we ervoor kunnen zorgen dat er een aantal hele leuke activiteiten op afstand georganiseerd zijn, en in de toekomst georganiseerd gaan worden. Sommige events zijn online, zoals de trekking van de loterij die het lustrum gaat sponsoren en waarbij prachtige prijzen te winnen waren. Andere events kunnen gelukkig nog echt doorgaan. Zo was er in september een interessant symposium waarbij het publiek gepaste afstand kon houden en hebben we in groepjes van twee de grachten van Utrecht per kano onveilig gemaakt.
Dus, de LuCo alvast bedankt voor een fantastische lustrum opening en opdat het ondanks de omstandigheden een mooi 36e levensjaar mag worden voor RUS.
